ویژه نامه حدیث طف(۲)

   معاویه بن وهب گوید: به خانه امام صادق علیه السلام رفتم ، حضرت در سجده بود دعاهایى مى کرد تا به اینجا رسید که گفت : خدایا! رحم کن به صورت هایى که آفتاب آن را دگرگون کرده تا خودش را به قبر حسین علیه السلام برساند.

     خدایا! رحم کن به اشک هاى چشمى که در عزاى حسین علیه السلام ریخته مى شود، خدایا! رحم کن به ناله ها و صرخه هایى که در مصیبت حسین بلند مى شود، خدایا! رحم کن به ناله ها و صرخه هایى که در مصیبت حسین بلند مى شود. خدایا! من آنان را به تو مى سپارم تا بر ما نزد حوض کوثر وارد شوند (آنان را به ما برسان ).

    معاویه بن وهب گوید: حضرت که سرازسجده برداشت ، عرض کردم : این دعاها را براى چه کسى مى کردید؟    فرمود: براى عزاداران و زوار قبر جدم حسین . آیا کربلا مى روى ، آیا فضیلت او را مى شناسى ؟

     گفتم : تا به حال این طور نمى دانستم این دعاهاى که شما فرمودید، اگر براى کافرى مى کردید مشمول رحمت خدا مى شد. از این به بعد خودم را حتما به قبر حسین علیه السلام خواهم رسانید 

امام حسین علیه السلام :

   مرگ برای فرزندان آدم مانند گردنبند برگردن دخترجوان،بسته شده است.وچقدر درآرزوی دیدار رفتگان از خاندان خودهستم،همانند اشتیاقی که یعقوب به دیدار یوسف داشت.

   برای من جایی معین شده است که باید پیکرمن در آنجا بیفتد ومن باید به آنجابرسم.گویا من میبینم که بندبند مرا گرگان بیابان بین نواویس وکربلا ازهم جدا می سازندو ازمن شکمبه های خودرا پرمی کنندوانبانهای گرسنه خودرا سرشارمی نمایند.

 ازخطبه حضرت هنگام خروج ازمکه بسوی کوفه 

---

کربلا آمیزه کرب است و بلا ... و بلا افق طلعت شمس اشتیاق است . و آن تشنگی که کربلاییان کشیده اند ، تشنگی راز است. و اگر کربلاییان تا اوج آن تشنگی ـ که می دانی ـ نرسند ، چگونه جانشان سرچشمه رحیق مختوم بهشت شود؟ آن شراب طهور که شنیده ای بهشتیان را می خورانند ،‌میکده اش کربلاست و خراباتیانش این مستانند که اینچنین بی سرودست و پا افتاده اند . آن شراب طهور را که شنیده ای ، تنها تشنگان راز را می نوشانند و ساقی اش حسین است ؛ حسین از دست یار می نوشد و ما از دست حسین.                                                                              شهید مرتضی آوینی